Ντιτρόιτ Τότε και Τώρα

• Ντιτρόιτ Τότε και Τώρα

Μόλις η πιο ευημερούσα αμερικανική πόλη είναι τώρα προσαρμόσετε ένα απογοητευμένοι αμερικανικό όνειρο. Στο ΧΧ αιώνα, το Ντιτρόιτ έχει γίνει το μεγαλύτερο κέντρο για την αυτοκινητοβιομηχανία. Όμως, κατά το δεύτερο μισό του αιώνα λόγω της κρίσης βενζίνης του πληθυσμού (κυρίως λευκό) αρχίζουν να φύγει, εργοστάσια έκλεισαν, και η πόλη μετατρέπεται σταδιακά σε ένα φάντασμα, το οποίο παραμένει σε μεγάλο βαθμό σήμερα.

Σήμερα θα είναι μια ενδιαφέρουσα επισκόπηση της σειράς είχε φύγει. Επίσης, θυμηθείτε την ιστορία του Ντιτρόιτ.

Factory-Packard Nord, 1930. Από το 1958 έως το 1999, η περιοχή χρησιμοποιήθηκε ως βιομηχανικό πάρκο. Μεταξύ των ενοικιαστών ήταν ο στρατός των ΗΠΑ, μια αποθήκη των παιχνιδιών, οι διάφορες εταιρείες που ασχολούνται με το εμπόριο ανταλλακτικών αυτοκινήτων αποθήκη και ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Το 1999, το πρώην εργοστάσιο κατασχέθηκε από την πόλη για την μη καταβολή του φόρου ακίνητης περιουσίας, και από τότε άδειο και καταστράφηκαν. Το κτίριο στα αριστερά κατεδαφίστηκε.

Γειτονιά Μπρας Πάρκο το 1881 και το 2013. Βούρτσα πάρκο ήταν μια αριστοκρατική περιοχή, όπου στα τέλη του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκαν οι πλουσιότερες κατοίκους του Ντιτρόιτ. Ακριβά αρχοντικά περίπου 20 γειτονιές δημιουργήθηκαν. Με την ανάπτυξη της πόλης το 1900, οι κάτοικοι των αρχοντικών άρχισαν να μετακινηθούν σε άλλες θέσεις, και βούρτσα πάρκο έχει σταδιακά μετατραπεί σε φτωχογειτονιές. Σήμερα, από τα 300 πολυτελών κατοικιών μία φορά μόνο το 70 αριστερά.

Σταυροδρόμι Woodward Avenue και τη Λεωφόρο Greyshet το 1949 και το 2013. Στη φωτογραφία το 1949 στη δεξιά πλευρά του κτιρίου μπορεί να δει κανείς το κατάστημα Hudson, η οποία βρίσκεται στο χώρο 70 χρόνια. Ήταν κατεδαφίστηκε το 1998.

Μεγάλο Τσίρκο Πάρκο στα 30 και 2013. Η περιοχή του Μεγάλου Circus Park, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Ντιτρόιτ, έχει χάσει πολλά κτίρια στη δεκαετία του '90 και της δεκαετίας του 2000. Στα αριστερά - το κτίριο του ξενοδοχείου Taller, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1992. Στο κέντρο - πρόσοψη πλαίσιο εκμετάλλευση Adams Θέατρο. Το κτίριο κατεδαφίστηκε το 2009. Δεξιά - Ντιτρόιτ Statler ξενοδοχείο, κατεδαφίστηκε το 2005. Μπορείτε να παρατηρήσετε ότι οι παλιές και νέες φωτογραφίες του κωδωνοστασίου της εκκλησίας βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία. Κατά τη διάρκεια της επέκτασης της Λεωφόρου Woodward το 1936, το καμπαναριό της Εκκλησίας των Μεθοδιστών ταξίδεψε βαθιά μέσα στο τρίμηνο.

Η γωνία της λεωφόρου Woodward και John Απ Street στο 1917 και το 2013. Σε αυτό το τμήμα της πόλης σώζονται πολλά παλιά κτίρια, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς ήταν σε μεγάλο βαθμό ανοικοδομήθηκε.

Θέατρο Harper το 1941 και το 2013. Το κτίριο κτίστηκε το 1939. Το 1973 αγοράστηκε από την εταιρεία Harpos που άλλαξε το σημείο και άρχισε να χρησιμοποιεί το χώρο ως μια πλατφόρμα για παραστάσεις του heavy metal μπάντες. Η εταιρεία εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα, αλλά το κτίριο είναι προς πώληση.

Περιφέρεια της λεωφόρου Τζέφερσον και Conner Street στο 1949 και το 2010. Στη δεκαετία του 1960, ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ αρχίσει να μειώνεται με ταχείς ρυθμούς. Λεωφόρος γειτονιά East Jefferson ήταν κάποτε το σπίτι τις πιο σημαντικές βιομηχανικές επιχειρήσεις της πόλης, όπως τα Chalmers, Hudson και Continental. Η απώλεια των εταιρειών αυτών είχε καταστροφικές συνέπειες για τις γύρω περιοχές και έχει οδηγήσει σε μαζική έξοδο του πληθυσμού προς τα προάστια.

Δεν είναι όλες οι περιοχές του Ντιτρόιτ έπεσε σε παρακμή από τα «φυσικά» αίτια. Ο διάδρομος του έργου επέκτασης των τοπικών συγκροτημάτων αεροδρόμιο απαίτησαν λύτρα πάνω από εκατό σπίτια σε άμεση γειτνίαση των Νέων Αεροδρόμιο Coleman. Η διαδικασία ξεκίνησε το 1994 και ήταν εξαιρετικά αργή και τυχαία. Μέρος του σπιτιού αγοράστηκε και κατεδαφίστηκε αμέσως, ενώ τα υπόλοιπα αγοράστηκαν αλλά άφησε όρθιο. Ως αποτέλεσμα, τα υπόλοιπα κάτοικοι της περιοχής είχαν περιβάλλεται από άδεια κτίρια και ερημικές περιοχές. Εγκαταλελειμμένο σπίτι προσέλκυσε πλιατσικολόγοι, vagrants και εμπρηστές. Αστικές υπηρεσίες έχουν πάψει να εξυπηρετήσει την περιοχή, τ. Για να. Πόλη «προσωρινά» έκλεισε την κυκλοφορία στους δρόμους της. Ως αποτέλεσμα, οι δρόμοι έχουν γίνει κατάφυτη με γκαζόν, και σε κενή οικόπεδα άρχισαν να πετάξει τα σκουπίδια. Μαζί με το χώρο πτώση, χτύπημα και οι τιμές των ακινήτων. Μέρος του πληθυσμού έχει την πεποίθηση ότι όλα αυτό έγινε σκόπιμα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος της αγοράς του εδάφους.

Εργοστάσιο Ford Pickett. Το κτίριο είναι του εργοστασίου του πρώτου Henry Ford χτίστηκε το 1904 στο κέντρο του Ντιτρόιτ στη Λεωφόρο Piquette. Εκεί πρόκειται να όλο το πρώτο αυτοκίνητο μάρκας Ford, συμπεριλαμβανομένης της πρόωρης τροποποίηση του μοντέλου T. Με τη μετάβαση σε μαζική παραγωγή, η εταιρεία χρειαζόταν νέες εγκαταστάσεις παραγωγής. Για να γίνει αυτό, έχουμε δημιουργήσει ένα νέο εργοστάσιο στην περιοχή Highland Park, και το σώμα της Ford Piquette το 1910 πωλήθηκε σε Studebaker. Αργότερα βρισκόταν εταιρεία εξόρυξης και υπηρεσία πλυντηρίου. Το 2000 το κτίριο αγοράστηκε και μετατράπηκε σε μουσείο.

Ford Highland Park. Το 1910, ο Henry Ford αναπτύσσει την παραγωγή του εργοστασίου Model T πιο κοντά κατοικιών στο Ντιτρόιτ το νέο ευρύχωρο κτίριο στη λεωφόρο Woodward. Η εισαγωγή της διάταξης μεταφορέα το 1913, έφερε την επανάσταση στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά σύντομα έκανε το κατάστημα εργοστάσιο παρωχημένα και δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της παραγωγής. Για την παραγωγή του νέου μοντέλου της Ford Ένα νέο εργοστάσιο στο River Rouge χτίστηκε το 1927, στα καταστήματα Highland Park άρχισαν να παράγουν εξαρτήματα, καθώς και για τη συλλογή τρακτέρ και φορτηγά. Το 1956 τμήμα του κτιρίου κατεδαφίστηκε, και η περιοχή ήταν κενή, μέχρι τη στιγμή που το 1997 υπάρχει κτίστηκε ένα εμπορικό κέντρο.

Κατά τη στιγμή της έναρξης των πρώτων κτιρίων το 1903, το εργοστάσιο της εταιρείας Packard ήταν μία από τις πιο προηγμένες μονάδες παραγωγής αυτοκινήτων στον κόσμο. Κατά την κατασκευή του, για πρώτη φορά από τα βιομηχανικά σχέδια του Ντιτρόιτ, χρησιμοποιήθηκε ένα υλικό όπως το τσιμέντο. Όλη η παραγωγή πολύπλοκων περιοχή από 325 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. m ολοκληρώθηκε το 1911. Η απώλεια των πολυτελών αυτοκινήτων της αγοράς στη μεταπολεμική περίοδο, η εταιρεία δεν ήταν σε θέση να λάβει διαφορετική θέση και έλασης παραγωγής το 1958. Μέχρι τη δεκαετία του '90 οι χώροι που χρησιμοποιούνται ως αποθήκες. Στη συνέχεια, υπήρχαν εγκαταλειφθεί. Γράφει ότι είναι το μεγαλύτερο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στον κόσμο.

Εργοστάσιο-Packard Νότου, 1925. Επιπλέον κατοικιών χτισμένο στα νότια του Μεγάλου Boulevard. Υπήρχαν αποθήκες με ανταλλακτικά, στη γραμμή παραγωγής φορτηγών και ισχυρή μονάδα παραγωγής ενέργειας.

γραμμή συναρμολόγησης Packard, 1941. Μερικώς συναρμολογημένα σώματα αυτοκινήτων κινούνται κατά μήκος της γέφυρας πάνω από τον Μεγάλη Λεωφόρο. Αυτός που απεικονίζεται.

Η απώλεια των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως η Packard, Hudson και Dodge στη δεκαετία του 1950, είχε καταστροφικές συνέπειες για το ανατολικό τμήμα της πόλης, όπου βρίσκεται η πλειοψηφία των εργοστασίων του Ντιτρόιτ. Η Καθολική Εκκλησία του Αγίου Albert ήταν το πνευματικό κέντρο της περιοχής Poltaun, από τη στιγμή φιλοξενεί πάνω από 40.000 πολωνών μεταναστών. Εκκλησία ως εκ θαύματος επέζησε, αλλά σήμερα από την πολωνική κοινότητα ήταν λίγες οι κάτοικοι οι οποίοι έχουν εισέλθει στην υπηρεσία μόνο μία φορά το μήνα.

Εργοστάσιο DeSoto. Στη γωνία του Wyoming Οδός και McGraw οδό κάποτε φιλοξενούσε ένα μεγάλο εργοστάσιο που ανήκε σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες: Saxon εταιρείες, η General Motors και Chrysler. Το 1937, η Chrysler μετακόμισε εδώ γραμμής συναρμολόγησης αυτοκινήτων DeSoto, το οποίο παράγεται εκεί μέχρι το θάνατό της μάρκας το 1960. Μέχρι το 2003, το γυαλί παράγεται για τα αυτοκίνητα Chrysler. Το 2011 το εργοστάσιο κατεδαφίστηκε.

Τους εργαζόμενους που απεργούν μπροστά από το εργοστάσιο για την παραγωγή των μεταδόσεων και αξόνων Chevrolet, 1945. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που εργάζονται εργοστάσια αυτοκινήτων του Ντιτρόιτ απαίτησε 30% αύξηση του μισθού λόγω του έντονα αυξημένο κόστος ζωής. Όταν η General Motors αρνήθηκε, πάνω από 300 χιλιάδες εργαζόμενοι κατέβηκαν σε απεργία, η οποία διήρκεσε 113 ημέρες. Συγκρούσεις με τα συνδικάτα στη δεκαετία του 1940 και του '50 ήταν ένας από τους πολλούς λόγους για την απόσυρση της παραγωγής αυτοκινήτων έξω από το Ντιτρόιτ.

Ντιτρόιτ ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο διαχωρισμένες πόλεις στην Αμερική. Μαύροι έζησε στο Ντιτρόιτ, σχεδόν από την έναρξή του, αλλά πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο αριθμός τους ήταν μικρή, και είναι χωρίς κανένα πρόβλημα προσαρμογής στην τοπική κοινωνία. Το ξέσπασμα του πολέμου στην πόλη άρχισαν να φθάνουν μαύρο και άσπρο κατοίκους των νοτίων κρατών, οι οποίοι ήθελαν να βρουν μια καλοπληρωμένη δουλειά στην αμυντική βιομηχανία. Η αύξηση του μαύρου πληθυσμού και εισάγονται από το νότιο τμήμα της φυλετικής προκατάληψης οδήγησε στη διαστρωμάτωση της κοινωνίας και τη δημιουργία ξεχωριστών γειτονιές, σχολεία, ξενοδοχεία και ούτω καθεξής. P. Για μαύρο κατοίκους. Στην φωτογραφία - οι γιατροί και φοιτητές ιατρικής να κάθεται στα σκαλιά της Dunbar Νοσοκομείο - το πρώτο νοσοκομείο για μαύρους στο Ντιτρόιτ, το οποίο στεγάζεται σε ένα συνηθισμένο πολυκατοικία. Σε άσπρο μαύρο νοσοκομεία μπορούν να αρνηθούν ιατρική θεραπεία, λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Το 1928, το νοσοκομείο μεταφέρθηκε στο κτίριο λίγο περισσότερο, αλλά το αρχικό κτίριο μετατράπηκε σε μουσείο. Στη φωτογραφία το 1922 και το 2012.

Το πρώτο μεγάλο κύμα των μαύρων μεταναστών ήρθε στο Ντιτρόιτ κατά τη διάρκεια της πρώτης και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την αύξηση της στρατιωτικής παραγωγής και την επακόλουθη έλλειψη εργατικού δυναμικού. Μαύρο νότια δελεάστηκαν με την υπόσχεση της πόλης των υψηλότερων μισθών και ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Αλλά ήρθε σε μια εποχή που Ντιτρόιτ είχε ήδη βιώνει μια οξεία έλλειψη στέγης, η οποία επιδεινώθηκε περαιτέρω λόγω της μεγάλης εισροής του πληθυσμού. Για να λυθεί με κάποιο τρόπο την έλλειψη στέγης, όλη η πόλη άρχισε να οικοδομήσουμε μια ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενα συγκροτήματα κατοικιών, που ονομάζεται «στεγαστικών προγραμμάτων» (στη Νέα Υόρκη, που σήμερα ονομάζεται pradzhektami). Αρχικά δημιουργήθηκαν με βάση τη φυλή με ξεχωριστό μαύρο σαλόνι και άσπρο. Το 1941 η απόφαση για την κατασκευή ενός οικιστικού συγκροτήματος Sodzhorne-Αλήθεια, οδήγησε σε μαζικές διαμαρτυρίες από τους ντόπιους που προσπάθησε να αποτρέψει το μαύρο στο άσπρο περιοχή της. 27 Φεβ 1942 εκατοντάδες λευκά συγκεντρώθηκαν στην Νεβάδα οδό για την πρόληψη μαύρο οικογένειες κινείται σε νέες κατοικίες.

Αντιπαράθεση κινήθηκε γρήγορα σε πολλές μάχες και φιλονικίες. Ευτυχώς, κανείς δεν σκοτώθηκε. 40 άτομα τραυματίστηκαν και πάνω από 200 συνελήφθησαν. Ήταν ως επί το πλείστον μαύρο. Η κίνηση έπρεπε να σταματήσει, και αξιωματούχοι της πόλης άρχισαν να αναζητήσει μια λύση στο πρόβλημα.

Μετά από μήνες σύσκεψη, οι υπάλληλοι δεν καταλήξει σε τίποτα καλύτερο από το να προσπαθήσει να φέρει και πάλι το μαύρο, αλλά με τη βοήθεια της αστυνομίας. Η φωτογραφία δείχνει τα φορτηγά με εποίκους ακινήτου, η οποία συνοδεύεται από πολλές αστυνομικούς και στρατιώτες του Ντιτρόιτ του Μίτσιγκαν Εθνικής Φρουράς. Αυτή τη στιγμή, η κίνηση πραγματοποιήθηκε χωρίς επεισόδια, αλλά μόνο την περαιτέρω κλιμάκωση της κατάστασης.

Μετά από μόλις ένα χρόνο, φυλετικές εντάσεις οδήγησαν σε βία στους δρόμους και αναταραχή. 20 του Ιουνίου 1943 η σύγκρουση μεταξύ του μαύρου και του λευκού εφήβων στο Belle Isle εξαπλώθηκε στις γύρω γειτονιές και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια δύναμη της σύγκρουσης και πολλές ληστείες.

21 ου και 22 ου Ιούνιο 1943 Woodward Avenue, η οποία περνάει από το κέντρο του Ντιτρόιτ, βυθίστηκε στο χάος. Οι αντάρτες ανατραπεί και έκαψαν αυτοκίνητα, λεηλάτησαν καταστήματα και να νικήσει τους περαστικούς με το λάθος χρώμα δέρματος. Μέχρι τη στιγμή που οι 3 ημέρες αργότερα ταραχές τελικά κατεστάλη από τα στρατεύματα, 34 άνθρωποι ήταν νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες.

Οδός μάχες στο Brush Park. Στην φωτογραφία - ένα πλήθος λευκό καίει μαύρο αυτοκίνητο, και η αστυνομία προσπάθησε να τους διαλύσει με δακρυγόνα.

Τον Ιούλιο του 1967 φυλετικές εντάσεις και πάλι κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένη βία. Αυτό συνέβη μετά από μια αποτυχημένη επιδρομή Αστυνομικό Τμήμα Ντιτρόιτ σε ένα από τα παράνομα μπαρ στην 12th Street. Περιοχές αντιμετωπίζει ένα κύμα αναταραχής, λεηλασίες και εμπρησμούς, που διήρκεσε τέσσερις ημέρες. Στην φωτογραφία - την αρχή της εξέγερσης, και ένα πλήθος των κλεφτών, οι οποίοι λήστεψαν τα καταστήματα στις 12 δρόμο.

Όταν οι αρχές της πόλης χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, εμπρησμούς και λεηλασίες εξαπλωθεί από τον 12ο δρόμο σε όλη την πόλη. Στην φωτογραφία - πυροσβέστες μάχη πυρκαγιά στη γωνία του Μεγάλου ποταμού και τη λεωφόρο Μυρτιά. Το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής περιοχής κατά μήκος του Μεγάλου ποταμού καταστράφηκε ολοσχερώς κατά τη διάρκεια των ταραχών.

Πλιατσικολόγοι σε ένα κατάστημα πιόνι στη γωνία του Όκλαντ και Owen. έχουν καταστήματα πιόνι γίνει στόχος από τους ντόπιους οι οποίοι προσπάθησαν να καταστρέψουν όλα τα αρχεία του χρέους αποθηκεύονται στο εσωτερικό.

Λεηλασίες και εμπρησμοί εξαπλωθεί σε όλη την πόλη. Πολλές γειτονιές ήταν ποτέ σε θέση να ανακτήσει από τα γεγονότα του 1967 έτους.

Οι στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς με τα όπλα που στοχεύουν στους αντάρτες.

Πυροσβέστες κατάσβεση υπό καταστήματα αστυνομική προστασία κατά μήκος 12th Street. Και οι δύο πλευρές του δρόμου έχουν υποστεί τεράστιες ζημιές από πυρκαγιά κατά τη διάρκεια των ταραχών και παρέμεινε κενή για μετέπειτα πολλά χρόνια. Re-προγραμματισμός ξεκίνησε μόλις το 1980, όταν ο δρόμος διευρύνθηκε και να δημιουργήσει νέες κατοικίες.

Εξέγερση κατεστάλη μόνο μετά την είσοδό του τμήματος της πόλης του στρατού των ΗΠΑ, ο οποίος ήταν σε θέση να αποκαταστήσει γρήγορα παραγγελία. 43 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 1.000 τραυματίες. 7200 συνελήφθησαν. Η πόλη έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Από πυρκαγιές έκαψαν λίγες μέρες ολόκληρες συνοικίες. Οι συνέπειες ήταν καταστροφικές για το Ντιτρόιτ, και η εξέγερση του 1967, έγινε μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία των ΗΠΑ.

νύχτα του διαβόλου του 1980 .. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970, όλο και πιο συχνά τη νύχτα του Halloween άρχισε να είναι μαζική καύση σπίτια στο Ντιτρόιτ. Αυτό που στην αρχή φαινόταν να φάρσες και αταξίες, έχει γίνει ένα τεράστιο πρόβλημα για την πόλη. Όπως κάθε χρόνο ο αριθμός των κενών κατοικιών αυξήθηκε, και η αύξηση του αριθμού των στόχων για εμπρηστών. Στο απόγειό της το 1984, Απόκριες ήταν πάνω από 800 εμπρησμό των κτιρίων τη νύχτα. Μετά αστυνομία κατάφερε να μειώσει σημαντικά τον αριθμό τους.

Το λευκό πληθυσμό του Ντιτρόιτ αρχή μιας σταθερής μείωσης από τα τέλη της 50-ες του περασμένου αιώνα, και την εξέγερση το 1967 επιταχύνθηκε μόνο αυτή τη διαδικασία. Οι εκπρόσωποι της μεσαίας τάξης άρχισε να μαζική μετακίνηση προς τα προάστια, η οποία οδήγησε στο κλείσιμο της πληθώρας των καταστημάτων στην πόλη. Αυτό έχει οδηγήσει σε πλεόνασμα στην αγορά των εμπορικών ακινήτων και μεγάλο αριθμό κενών κτιρίων. Η φωτογραφία του 1967 το χρόνο - το ένα τέταρτο των εμπορικών κτιρίων κατά μήκος της μεγάλης λεωφόρου, η οποία εγκαταλείφθηκε και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε στη δεκαετία του 1980.

Στη φωτογραφία το 1927 - μια φορά την ακμάζουσα καθολική εκκλησία. Agnes στο βόρειο τμήμα του Ντιτρόιτ. Φυλετική και δημογραφικές αλλαγές έχουν οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των καθολικών ενοριών της πόλης και το κλείσιμο της εκκλησίας το 2006.

Οι συνέπειες της κλοπής των μετάλλων από εγκαταλελειμμένα κτίρια εξίσου καταστρεπτικές με φυσική διάσπαση, αλλά είναι πολύ πιο γρήγορα. Κλέφτες πραγματοποιείται έξω από το κτίριο όλων που είναι η παραμικρή αξία. Για να φτάσετε στο μέταλλο θα πρέπει να ανοίξει τους τοίχους και τα πατώματα του κτιρίου και να μετατραπεί σε ακατάλληλο για περαιτέρω χρήση. Μετά το κλείσιμο το 2011, το νοσοκομείο του Ντιτρόιτ Ελπίδα τέθηκε προς πώληση, και μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού της, παραμένει στη θέση του. Όταν το ακίνητο συνελήφθη για φοροδιαφυγή, οι φρουροί αφαιρεθεί από την περιοχή και χωρίς εντόσθια νοσοκομείο μόλις λίγες ημέρες. Στην φωτογραφία - Μάιο του 2012 και τον Οκτώβριο του 2013.

Μαζί με τη μείωση του πληθυσμού των αρχών του Ντιτρόιτ άρχισαν να κλείνουν όταν δεν είναι πλέον πυροσβεστικούς σταθμούς, αστυνομικά τμήματα, σχολεία και βιβλιοθήκες. Στην φωτογραφία - η βιβλιοθήκη του Ιωάννη Σ Gray, το οποίο είναι ένα από τα παλαιότερα κτίρια επιζών στη βιβλιοθήκη της πόλης. Άνοιξε τις πόρτες του το 1906 και έκλεισε το 1971. Το κτίριο εδώ και αρκετό καιρό, ήταν ένα κοινοτικό κέντρο, αλλά ήταν κενή για 15 χρόνια.

1975 Πτέρυγα High School District Highland Park ήταν μια ισχυρή πυρκαγιά που κατέστρεψε ένα αθλητικό κέντρο και πισίνα. Το 1985, ένα φτερό αποκαταστάθηκε για το Κέντρο Τεχνών στο City College. Το κέντρο έκλεισε το 2009 λόγω οικονομικών προβλημάτων. Στην φωτογραφία - 1985 και 2013.

Ο κεντρικός σταθμός είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εγκατάλειψη του Ντιτρόιτ. Εγκαινιάστηκε το 1913 στο ύψος της σιδηροδρομικής έκρηξη της Αμερικής. Σταθμό και έτσι ποτέ δεν λειτούργησε σε πλήρη δυναμικότητα και έκλεισε στη δεκαετία του 1970. Το κτίριο εγκαταλείφθηκε το 1988. Στην φωτογραφία - το 1915 και το 2013.

Για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι όλα άσχημα στο Ντιτρόιτ. Υπάρχουν θετικές πτυχές. Είναι λίγες, αλλά να καταστήσει σαφές ότι η πόλη έχει ακόμα μια ευκαιρία. Παρακάτω - εικόνες των αντικειμένων ανακτηθεί. Αυτοί που σώθηκαν από την ολοκληρωτική καταστροφή.

38. Το Grand Army Of-Repablik κτίριο. Χτισμένο το 1899 για τα μέλη της αδελφικής οργάνωση των βετεράνων του Εμφυλίου Πολέμου, το κτίριο στάθηκε εγκαταλελειμμένο από το 1982. Το 2011 πουλήθηκε σε έναν νέο επενδυτή για 220 000 δολάρια. Για το ποσό που είναι, για παράδειγμα, θα είναι σε θέση να αγοράσει ένα πολύ μικρό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη. Αλλά αυτό είναι αυτό που προσελκύει τους επενδυτές. Επί του παρόντος, το κτίριο έχει ανακαινιστεί για την ενοικίαση γραφείων και καταστημάτων. Η φωτογραφία του 2010 και του 2013.

Το παλιό κτίριο του εργοστασίου ξαναχτίστηκε στο πλαίσιο του σχολείου. Στην φωτογραφία - 2008 και 2013.

Γυμνάσιο έκλεισε το 2009. Το 2012 το κτίριο είχε επισκευαστεί και να επαναχρησιμοποιηθούν για το σχολείο. Στην φωτογραφία - 2012 και 2013.

Hall για συμφωνική ορχήστρα. Το κτίριο εγκαταλείφθηκε το 1951. Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν το 1970 και χρειάστηκαν 20 χρόνια. Στην φωτογραφία - 1970 και 2013.